Możemy być pewni, że i za sto lat będą pamiętać o naszym Muzeum. 7. maja 2019 roku przed Collegium Minus UAM została umieszczona Kapsuła Czasu 2019-2119, w której Muzeum też zostawiło swój ślad – fragment meteorytu Morasko.
Nie jest to duży okaz (patrz zdjęcie powyżej), ale świetnie zachowany, więc jesteśmy pewni, że w mikroklimacie jaki zapewnia hermetyczna kapsuła przetrwa z powodzeniem kolejne stulecie. Do okazu dołączyliśmy odpowiedni opis, aby pokolenie, które otworzy Kapsułę, poznało ważny kawałek historii naszego Muzeum. Pierwszy bowiem okaz meteorytu na Morasku znaleziono w 1914 roku (78 kg), a do dziś udokumentowano kilkadziesiąt fragmentów o łącznej masie ok. 2000 kg.
Muzeum Ziemi działające przy Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM w Poznaniu szczyci się unikatową kolekcją meteorytów. W swoich zbiorach ma największy w Polsce muzealny meteoryt – ważący blisko 262 kg MEMORSS! Wydobyto go w październiku 2012 roku z głębokości około 2 m. Zdarzenie to zostało określone przez „National Geographic Travelery” Naukowym Odkryciem Roku 2012.
Znaleziska innych okazałych fragmentów meteorytu (34 kg, 164 kg, 185 kg), zdynamizowały badania i poszerzyły ich zakres, przynosząc zupełnie nowe, fascynujące odkrycia. Wiemy co raz więcej nie tylko o samym meteorycie, ale i miejscu jego upadku – rejonie Góry Moraskiej. Cały ten teren (ok. 55 ha) uznano w 1976 roku za rezerwat przyrody. W końcu to tu spadł największy deszcz meteorytów żelaznych jaki do tej pory odnotowano w Europie środkowej. Teren rezerwatu obejmuje 7 kraterów powstałych ok. 5 000 lat temu w wyniku uderzenia w ziemię odłamków większego obiektu.
Sama wiedza na temat meteorytu Morasko, miejsca i skutków jego upadku poszerza badania mineralogiczne. Dzięki niej nie tylko poznaliśmy i opisaliśmy nowe minerały (Moraskoit, Czochralskiit), ale też jesteśmy w stanie lepiej scharakteryzować warunki krystalizacji meteorytu. Największy deszcz meteorytów nie ma przed nami już prawie żadnych tajemnic!