Nieco ponad 200 milionów lat temu z terenu dzisiejszej Polski powoli ustępowało morze, a w znajdujących się na jego miejscu dolinach rzecznych i bagniskach żyły zwierzęta, których nigdy później nie widział już świat. Wśród nich:
- wielkie płazy – temnospondyle,
- ogromne gady ssakokształtne (lisowicja),
- płazy wodno-lądowe (metopozaury, cyklotozaury),
- latający gad (ozimek),
- spokrewnione z ssakami cynodonty (polonodon),
- pancerne aetozaury i wielkie polonozuchy – krewni krokodyli,
- a także smok – być może jeden z pierwszych i zarazem najstarszy polski dinozaur.
małe dinozaury (celofyz),
Szczątki wszystkich tych zwierząt zostały znalezione na terenie Polski, w rejonie Opola. Wszystkie z nich zostały odkryte i opisane przez polskich paleontologów. To ich znaleziskom poświęcona jest nowa wystawa czasowa w Pracowni Muzeum Ziemi WNGiG UAM.
Na wystawie można obejrzeć wiekie kości lisowicji (kręg, kość promieniowej, replikę kości udowej), kości udowe, łokciowe oraz miednicę stagonolepisa, fragmenty szczęk oraz zęby parazucha oraz metopozaura, fragmenty pancerzy żółwi, a także czaszkę metopozaura i kości silezaura. Okazom towarzyszą plakaty z opisami znalezisk oraz rekonstrukcjami wyglądu tamtych tajemniczych zwierząt.
Prezentowane kości pochodzą ze stanowisk w Krasiejowie koło Opola, Lisowicach koło Lublińca, Woźnik oraz Poręby koło Siewierza.
Wystawa „Odkrycia polskich paleontologów” została przygotowana przez naukowców z Instytutu Paleobiologii PAN w Warszawie oraz Muzeum Ewolucji IP PAN w Warszawie. Autorzy wystawy: Dawid Dróżdż, Aleksandra Hołda-Michalska, Agnieszka Kapuścińska, Tomasz Sulej, Tomasz Szczygielski